Kitap Yorumu #5 | Postacı Kapıyı Çalmayacak

Kitap Adı: Postacı Kapıyı Çalmayacak

Yayınevi: Martı Yayınları

Orijinal Adı: Love Letters to the Dead

Yazarı: Ava Dellaire

Sayfa Sayısı: 352

Herkese yeniden merhaba! Son zamanlarda okumuş olduğum en iyi romanlardan birisiyle geldim bu sefer: Postacı Kapıyı Çalmayacak. Orijinal adı Love Letters to the Dead olan bu romanın çevirmenine sevgilerimi sunarak başlamak istiyorum yorumuma. Ardından da hemen sizlere arka kapakta yazan şu sözleri aktarmak istiyorum:

Bazı şeyler var ki artık bu dünyada olmayanlar dışında kimseye söyleyemem.

Size bu mektupları yazmaya başlayınca kendi sesime kavuştum. Sonra bana yanıt veren bir ses duydum. Bir şarkının farklı tınlayışında, bir filmin hikâyesinde, kaldırımdaki çatlakta açan bir çiçekte buldum yanıtı. Bir pervanenin kanat çırpışında, dolunaya dönen ayda... Yeryüzünde bu mektupları gönderebileceğim bir adres yok. Öldüğünüzü biliyorum ama sizi duyuyorum. 

Hepinizi duyuyorum. Buradaydık, bunun bir anlamı var, diyorsunuz.

Yazarın bu sözleri gerçekten hissederek yazdığına dair en ufak şüphe kırıntısı yok içimde. Zaten bunu başaran yazar gerçek yazardır benim gözümde, o da bir gerçek. Kitabı okuyalı neredeyse bir ay oldu fakat yorumunu yazmaya yeni fırsat buldum, bunu da dipnot olarak düşeyim. 

Gelelim Postacı Kapıyı Çalmayacak'a... Belirtmem gereken ilk şeyin kapak tasarımı olduğunu hissediyorum. Kapağını gördüğüm an durdum ve şöyle dedim: "Bu kitabı almam gerek!" Kesinlikle mükemmel hazırlanmış bir kapak olduğunu düşünüyorum. İçeriğini bilmediğim halde beni kendisine çeken bu kapak, kitabı okuduktan sonra ne kadar haklı olduğumu kanıtladı. Kapağı kadar kitabın içeriği de beni kendisine hayran bıraktı!

Kitabın bir mektup kitabı olduğunu söyleyeyim. Şöyle ki, ablasını kaybeden Laurel'in bir İngilizce ödevi dolayısı ile ölmüş olan ünlülere yazdığı mektuplar yer alıyor bu kitapta. Amy Winehouse, Kurt Cobain, John Keats ve birkaç tane daha. Emin olun herhangi bir ünlüye bu kadar içten yazılan mektuplar bulamazsınız. Bu ünlülerin tek bir ortak yönü var: ölmüş olmaları. Laurel bunu yukarıdaki sözüyle açıklıyor...

Bazı şeyler var ki artık bu dünyada olmayanlar dışında kimseye söyleyemem.

Hangimizin böyle duyguları yok ki? İçimizde biriktiririz, biriktiririz ve en sonunda patlarız. Bazılarımız yazar, bazılarımız çizer, bazılarımız boyar. İşte Laurel de yazan kısımdan. Benim gibi. Sizin gibi. Bizim gibi!

Yazarın üslubuna bayıldığımı da eklemeden geçmek istemiyorum. Kesinlikle takdir edilesi bir kalemi var. Mektup yazmak zor iştir. Hele ki mektuplarla olayları birleştirmek çok daha zor bir iştir fakat Ava Dellaire bunu çok güzel işlemiş romanında. Her mektupta ayrı bir olay anlatması, okurlarına duyguları hissettirmesi. Gerçekten bayıldım, gerçekten!

Tüm kitap boyunca Laurel'in hislerini kalbimin derinliklerinde hissettim. Ablasına gönülden bağlı olan Laurel'in onu kaybedince yaşadığı acı, arkadaşları, onlarla yaşadığı doğrular ve yanlışlar... Her şey öylesine mükemmel işlenmişti ki kitapta. Yazarı ayakta alkışlıyorum desem yeridir.

Üstelik kitapta birbirini seven fakat bunu bir türlü kabullenemeyen iki kız var. Yüreklerinde koskocaman gökkuşağı taşıyan insanları da romanına eklemeyi unutmamış yazar. Ayrıca Laurel'in bu olayı yadırgamayıp onlara destek olması da takdire şayan bir davranıştı. İçinde bunca güzel şeyi barındıran romanı herkesin okumasını istiyorum...

Sadece bunlarla da kısıtlı kalmamış Ava Dellaire. Mektupların sahiplerinin hayatlarından da kesitler sunmuş bizlere. Amy Winehouse ve Kurt Cobain'in şarkı sözlerine yer vermiş çoğu zaman. Küçük yaşta gerçekleşen çocuk tacizlerini ele almış. Eşcinselleri konu etmiş. Amerika'daki liselerdeki ortamın ne kadar kötü olduğunu göstermiş. Lise hayatında kötü şeyler deneyen ve yapmaması gereken şeyler yapan insanlardan bahsetmiş...

Gerçekten bu kitabı kesinlikle öneriyorum! 5 üzerinden de 5 puan veriyorum!

Yakında yeni blog turumuzda görüşmek üzere!